‘Waarom werken vrouwen niet?’ is de titel van een documentaire gemaakt door Liesbeth Staats die gaat over de ogenschijnlijke norm in Nederland dat het overgrote deel van de vrouwen – of beter gezegd vrouwen met kinderen – parttime werkt. In de serie gaat Liesbeth langs verschillende vrouwen met kinderen en bevraagt zij deze vrouwen over hoe zij aankijken tegen werken in combinatie met kinderen. De meningen zijn hierover verdeeld, maar er kan toch zeker gesteld worden – ook op basis van percentages – dat zodra kinderen in beeld komen, vrouwen in Nederland slechts in weinig gevallen fulltime blijven werken (bron: documentaire ‘waarom werken vrouwen niet?’). Ook schijnt de serie een licht over hoe de percentages fulltime versus parttime verdeeld zijn in andere landen (Frankrijk, Finland, België). Om alvast de clue van de serie weg te geven: in Nederland houden wij er hele andere gedachtes op na, over werken in combinatie met kinderen, dan in andere Europese landen.

Ik als parttimer

Ik ga je geen politiek geëngageerd stuk laten lezen geschreven door een fervent feministe, wees gerust. Maar met mijn achtergrond in politicologie en mijn huidige beroep als consultant in de wereld van duurzame inzetbaarheid / strategisch gezondheidsmanagement, vind ik dat het onderwerp zeker meer aandacht verdient. Zelf als moeder van twee kleine jongetjes (4 en 1 jaar) ben ik namelijk wel het onderwerp van deze serie. Ik voel mij aangesproken. Want ook ik werk parttime (4 dagen) en probeer mijn ambities te combineren met het zijn van een toegewijde mama.

Toevallig had ik een tijdje geleden een gesprek met mijn collega’s dat door het kijken van deze serie ik mij ben gaan verdiepen in de meer calculerende kijk op werken in combinatie met het ouderschap. En zo kwam ik tot de conclusie waar vele lotgenoten met mij op uitkomen – 30% van mijn netto-inkomen gaat op aan kosten van de opvang (kinderdagverblijf & BSO). Je zou dus kunnen zeggen dat ik beter één dag minder kan gaan werken en met mijn kinderen kan zijn, aangezien een fors deel van mijn inkomen rechtstreeks naar de opvang gaat.

Ik als ‘carrieretijger’  

In mijn geval doet bovenstaande niet helemaal recht aan mijn/onze situatie. Mijn vriend en ik hebben het namelijk voor ons fijn geregeld. Want ook hij werkt 4 dagen en geldt bovenstaande rekensom dus ook. In ons geval zou de titel van de serie dus beter kunnen zijn ‘waarom werken ouders niet?’. Maar ook al zou een van ons 1 dag minder kunnen gaan werken, we willen allebei onze carrière en ambities voldoende aandacht geven. We staan nog aan de voet van onze carrière en hebben nog een fijn aantal jaren – of beter gezegd decennia- voor de boeg om dat te doen wat we leuk vinden, goed in zijn en nog een berg aan ervaring in op willen doen. We combineren in ons geval dus onze ambitie met ouderschap door onze 4-daagse werkweek.

Ik als consultant

Als ik door de oogharen van mijn werkende ik, de consultant, kijk, dan zie ik onderstaande punten die werkgevers uit dit stuk kunnen halen als het gaat om het faciliteren van het goed kunnen combineren van werk met het ouderschap:

• Zorg dat het verweven is in de cultuur van het bedrijf dat het okè is om parttime te werken, voor zowel moeders als vaders. Moedig juist aan dat de vader evenveel tijd met hun gezin besteden als vrouwen. Geef waardering aan ouders die het werk en ambities combineren met kinderen. Zorg er bijvoorbeeld voor dat medewerker zelf met goede I-deals (fijne oplossingen voor medewerker en werkgever) komen om zijn/haar werk te kunnen doen.
• Geef de papa ook betaald babyverlof. De 2 weken die een man nu krijgt als zijn vrouw bevallen is, zijn echt nog steeds veel te weinig. Het getuigt van fantastisch werkgeverschap als je de vader 4-5 weken betaald verlof geeft. Om bij alle mooie, emotionele en hectische prille momenten te zijn en er te zijn voor de moeder, het kindje en hemzelf.
• Registreer geen calamiteitenverlof. Moet je werknemer van huis omdat haar/zijn kind ziek is? Die tijd halen de ouders wel in als de rust is wedergekeerd en de kleintjes op èèn oor liggen. Als ouder voel je je al vervelend genoeg dat je even een break moet nemen van je werk om er te zijn voor je kind, dus die tijd wordt dubbel en dwars ingehaald.

En ja, dan toch als hobby-politicoloog kan ik het niet laten om ook een kleine blik te werpen op de overheid. Want vanuit de politiek mag ik hopen dat we echt een goede schep boven op de huidige maatregelen gaan doen. In Frankrijk is, aldus de documentaire van Staats, een fulltime werkend ouderpaar slechts 10% van het inkomen kwijt aan 5 dagen opvang. In Nederland betaal je voor fulltime kinderopvang voor 5 dagen een goede 2000 euro (exclusief toeslag). Willen we toe naar een cultuur waarin het normaal is dat ouders hun eigen ambities, dromen en carrière najagen èn tevens gecharmeerd raken en blijven van het krijgen en hebben van kinderen? Dan zal er toch echt wat moeten gebeuren aan hoe we dat vanuit de overheid zo optimaal mogelijk kunnen regelen.

Tot die tijd blijf ik als parttime werkende ouder genieten van werk én gezin.