We zijn allemaal wel een keer angstig, zeker tijdens deze onzekere coronapandemie. Faalangst op het werk om je baan te verliezen, om te presteren tijdens je studie of juist de drang om iedereen tevreden te houden. Het lijkt alsof we constant overuren draaien door de prikkels die onze omgeving aanwakkert. We willen allemaal graag wegkijken van deze prikkels, maar dat kunnen we niet altijd. Zelf heb ik in een dergelijke ‘angstcultuur’ geleefd. Dit heeft mij gepusht om na te denken over hoe ik deze angst om kan vormen naar iets positiefs!
Angst is belangrijk. Het is zelfs van levensbelang als je in een gevaarlijke situatie zit. Echter kan eenzelfde reactie ook optreden als je onzeker bent over je werk, studie- of privésituatie. Dat is zorgelijk, vooral in de steeds grotere mate waarin mensen angst ervaren in de huidige samenleving. Angstcultuur is (helaas) een actueel thema binnen het werkveld, omdat de maatschappij in de ban is van succes, perfectie en zekerheid. Men is bang om zijn baan te verliezen, om langer te doen over een studie, niet het perfecte leven te hebben op social media en ga zo maar door.
Zelf weet ik al te goed hoe deze angst voelt. Zo heb ik als kind faalangst overgehouden aan een lage Citotoets score. Ook had een leraar onvoldoende vertrouwen in me op een erg kwetsbaar moment in mijn leven. Als kind werd men vooral getoetst op vakken zoals rekenen en taal, terwijl mijn persoonlijke kracht – alles in het creatieve veld – in ons onderwijssysteem van minder belang werd geacht en niet werd getoetst en ontwikkeld. Na mijn lage Citoscore en met de wetenschap dat mijn leraar over me zei dat je ‘van een C’tje nooit een B’tje’ kon maken, kwam ik op het vmbo terecht. Ik presteerde daar ver boven gemiddeld en erop terugkijkend was het simpelweg te makkelijk voor me, maar ik bleef de angst houden om te falen. Naarmate de jaren verstreken werd ik zekerder van mijn persoonlijke kracht en werd het duidelijk dat ik echt een creatieve opleiding wilde volgen. Na vier jaar stapte ik in bij het mbo. Hier bleef ik ook de angst voor falen houden, maar ik wist het in de loop van tijd om te zetten naar een drijfveer. Zo heb ik mijn vierjarige mbo-opleiding met plezier afgesloten en ben ik doorgegaan naar het hbo, omdat ik wist dat ik door wilde en kon leren! Tijdens deze studie heb ik veel mijlpalen bereikt.
Wat ik in de afgelopen jaren heb geleerd is dat zelfreflectie een van de sleutels is in het vinden van een balans tussen werk en privé. Iets wat van groot belang is in de huidige coronapandemie. Ondanks de faalangst op het werk wist ik dat ik altijd met een positieve instelling aan opdrachten had gewerkt en vaak de bevestiging kreeg dat mijn werk goed was. Als ik enige vorm van onrecht voelde, gaf ik dit ook eerlijk aan. Zo wil ik vooral meegeven dat het belangrijk is om eerlijk te zijn tegenover jezelf en tegen de ander. Bovendien kun je af en toe ook niet meer geven dan je in eerste instantie gedacht had of wat er van je gevraagd werd. Geef je grenzen aan! Ieder persoon is uniek, voor de een ligt de grens hoger dan de ander. Vergelijk jezelf daarom ook zeker niet met iemand anders.
Het komt goed, al is het niet nu, dan wel een volgende keer. Zo wil ik afsluiten met de tip om af en toe even stil te staan bij positieve momenten in je leven en te bedenken hoe het zou zijn om deze niet te hebben. Zelfreflectie is de sleutel tot een goede balans. Daarnaast is het goed om na te gaan hoe je je leven op zowel een negatieve als positieve manier beïnvloedt met dingen die je dagelijks meemaakt. Hoe ga je met de negatieve momenten om? Is het nodig om je druk te maken? Stel je zelf die vragen voor een angstvrije cultuur!
